Dzisiaj nowe rozdziały przedstawiają:
Czy ktokolwiek wyobrażał sobie kiedykolwiek życie w jakimś super-forcie w
stylu Strefy 51[1] na środku Bałtyku? Nie? Ja też nie. Tylko, że
różnica między mną, a normalnymi ludźmi jest taka, że oni nie mogą sobie
tego wyobrazić, a ja… nie muszę.
Och tak, na cudny wiatr Neptuna, tak właśnie wygląda moja codzienność. Wielki, szary fort wiecznie śmierdzący rybami pośrodku niczego oraz dobudowana ogromna podwodna kopuła, spod której codziennie idąc na śniadanie mogę przyglądać się wyjątkowo barwnemu życiu seksualnemu moren. Żyć nie umierać, co?
Och tak, na cudny wiatr Neptuna, tak właśnie wygląda moja codzienność. Wielki, szary fort wiecznie śmierdzący rybami pośrodku niczego oraz dobudowana ogromna podwodna kopuła, spod której codziennie idąc na śniadanie mogę przyglądać się wyjątkowo barwnemu życiu seksualnemu moren. Żyć nie umierać, co?
Kategoria: Science-Fiction
Autor: Anaya Tyrell
Niestety mam rację. To miasto jest podobne do Sydney jeśli chodzi o przestępczość. Tutaj również działają gangi. Brutalnie mordują, gwałcą i nie wiadomo, co jeszcze robią. Zwykli mieszkańcy żyją w ciągłym strachu, a policja jest bezradna. Każdego wieczoru ginie kilka osób w niewyjaśnionych okolicznościach. Strach jaki zawładnął tym miastem zdążył już do końca zapuścić swoje korzenie w każdym z mieszkańców. Starają się wracać z pracy o wczesnych porach i nie wychodzą z domu po zmroku. Jednak w wielu przypadkach na niewiele się to zdaje.
Kategoria: Thriller
Autor: Lex May
Dream in reality prezentuje Rozdział 36
(...) — Co się wtedy stało? — zapytała z bólem, przypominając sobie dzień, kiedy zaginął jej brat.
— Zabili mnie — powiedział wprost. Andie była przerażona szczerością jego słów. — Zabili mnie wilkołaki, powodując, że już na zawsze będę błąkającą się duszą.
— Wilkołaki nie mogą zabijać ludzi — jęknęła.
— Te były inne.
Przed oczami stanęła mu ta scena. Czuł okropny ból, kiedy ogromne wilki bezlitośnie rozrywały jego ciało na strzępy. Ich czerwone ślepia, bez tęczówek, bo to ich białka były krwiste, przeszywały go na wskroś i wywoływały strach, uniemożliwiający bronienie się. Czuł ulgę, kiedy jego oczy na wieki zamknęły się, a serce przestało bić. Myślał, że pójdzie na górę, do nieba, ale obudził się w innej postaci. Wciąż ich widział, ale oni już nie mogli mu nic zrobić. Odeszły, pozostawiając go samego, zagubionego i przerażonego. Kto próbowałby zabić ducha? (...)
— Zabili mnie — powiedział wprost. Andie była przerażona szczerością jego słów. — Zabili mnie wilkołaki, powodując, że już na zawsze będę błąkającą się duszą.
— Wilkołaki nie mogą zabijać ludzi — jęknęła.
— Te były inne.
Przed oczami stanęła mu ta scena. Czuł okropny ból, kiedy ogromne wilki bezlitośnie rozrywały jego ciało na strzępy. Ich czerwone ślepia, bez tęczówek, bo to ich białka były krwiste, przeszywały go na wskroś i wywoływały strach, uniemożliwiający bronienie się. Czuł ulgę, kiedy jego oczy na wieki zamknęły się, a serce przestało bić. Myślał, że pójdzie na górę, do nieba, ale obudził się w innej postaci. Wciąż ich widział, ale oni już nie mogli mu nic zrobić. Odeszły, pozostawiając go samego, zagubionego i przerażonego. Kto próbowałby zabić ducha? (...)
Kategoria Fantastyka, Fantasy
Autor: Maggie
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńLex widzę ze wzięłaś się za ''nowe posty''. A juz myslalam ze przeczytam coś od ciebie, no wiesz coś od serca ;d.
OdpowiedzUsuńczekam na kolejny post i chcialabym poczytac cos o fajnych blogach czy nawet poradach jak pisac bloga bo interesuje mnie zalozenie konta na blogspocie, ale wacham sie bo nie chce aby to byl niewypal. chyba ty masz wieksze doswiadczenie.
Na ten moment wstawiłam tylko "nowe rozdziały", ponieważ ostatnio trochę mało czasu mam, ale cały czas zastanawiam się nad tym postem i dzisiaj postaram się już nad nim popracować :D
Usuń